Parlament Europejski zatwierdził kolegium unijnych ministrów. 488 posłów opowiedziało się za powołaniem nowej Komisji Europejskiej w proponowanym składzie, 137 było temu przeciwnych, a 72 wstrzymało się od głosu.
Większość posłów z grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów w ostatniej chwili zdecydowała, że nie będzie głosować przeciw, ale wstrzyma się od głosu w kwestii udzielenia wotum zaufania dla nowej Komisji Europejskiej, której pracami pokieruje José Manuel Barroso. Polscy posłowie z tej frakcji mieli poważne zastrzeżenia co do kompetencji niektórych desygnowanych komisarzy, szczególnie wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa ? Catherine Ashton. Podczas przesłuchania wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej nie udzieliła zadowalających odpowiedzi w sprawie Gazociągu Północnego i wielu innych kwestii istotnych z punktu widzenia polityki zagranicznej Polski.
Głos w tej sprawie na forum PE zabrał prof. Mirosław Piotrowski, który stwierdził, iż drużyna prężących muskuły komisarzy jest wątła, a obrazu tego nie są w stanie zmienić nieliczni dobrze przygotowani merytorycznie kandydaci.
– Zobligowani byliśmy głosować nad całą Komisją en bloc. Nie przedstawiła ona klarownej strategii działania. Głosowałem przeciwko. W kontekście braku przejrzystości oraz niekorzystnych decyzji wobec polskiego sektora stoczniowego, cukrowego i innych uważam, że nie można było tej Komisji poprzeć ? powiedział ?Naszemu Dziennikowi? europoseł Mirosław Piotrowski.
Z innej perspektywy krytykował komisarzy europoseł Daniel Cohn-Bendit (Zieloni). Stwierdził wczoraj, że większość z nich nie posiada ani determinacji, ani wizji potrzebnych w tworzeniu jednorodnej struktury państwowej.
Ashton dostało się również od Nigela Farage?a (Europa Wolności i Demokracji), który na forum PE stwierdził, że notorycznie uchyla się ona od odpowiedzi na tak istotne pytania, jak finansowanie jej działalności politycznej przez Partię Komunistyczną Wielkiej Brytanii.
Pomimo zastrzeżeń wielu posłów co do komunistycznej przeszłości kilku osób desygnowanych na unijnych ministrów (Siim Kallas, Maro˘s ˘Sef˘covi˘c, ˘Stefan Füle, Andris Piebalgs, Janez Poto˘cnik) członkowie frakcji Europejskiej Partii Ludowej (EPP), największej grupy politycznej w PE, zagłosowali za udzieleniem wotum zaufania dla nowej Komisji Europejskiej.
Nowi unijni komisarze będą pełnić swoją funkcję przez pięć lat.
Dawid Nahajowski, Strasburg
José Manuel Barroso (Portugalia)
Przewodniczący KE; na swoją pierwszą kadencję przewodniczącego został wybrany tylko i wyłącznie dlatego, że wzbudzał najmniejsze kontrowersje; zwolennik zbliżenia UE i Stanów Zjednoczonych, z wykształcenia prawnik; były premier Portugalii, a wcześniej minister spraw zagranicznych z nadania ugrupowań lewicowych, w młodości działał w partii komunistycznej; był m.in. oddanym działaczem maoistycznej grupy Ruch Reorganizacyjny Partii Proletariackiej. Także tegoroczna nominacja przypadła portugalskiemu politykowi ze względu na fakt, iż wydaje się on najmniej konfliktowym przedstawicielem europejskiej klasy politycznej.
Joaquín Almunia (Hiszpania)
Wiceprzewodniczący KE; komisarz ds. konkurencji; wcześniej jako komisarz ds. gospodarczych i walutowych doprowadził do uchylenia kar dla Niemiec i Francji za notoryczne przekraczanie dozwolonego deficytu budżetowego.
László Andor (Węgry)
Komisarz zatrudnienia, spraw społecznych i integracji; kolejny socjalista wśród członków KE, podejrzany o bliskie kontakty z reżimem komunistycznym na Węgrzech przed 1989 r.; założyciel neomarksistowskiego pisma ?Świadomość?.
Catherine Ashton (Wielka Bry tania)
Wiceprzewodnicząca KE; wysoki przedstawiciel Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa Komisji; wcześniej aktywna działaczka i skarbnik Kampanii na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego, organizacji finansowanej przez rosyjskich komunistów.
Michel Barnier (Francja)
Komisarz ds. rynku wewnętrznego i usług; bliski utraty teki ze względu na podejrzenia o możliwość kierowania się interesami narodowymi w prowadzonej polityce; w 2009 wybrany na posła do PE; w latach 1999-2004 komisarz ds. polityki regionalnej; od 2004 minister spraw zagranicznych Francji.
Dacian Ciolos (Rumunia)
Komisarz ds. rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich; inżynier rolnictwa; były szef prezydenckiej komisji polityki publicznej rozwoju rolnego Rumunii; wcześniej minister ds. rolnictwa i rozwoju wsi.
John Dalli (Malta)
Komisarz ds. zdrowia i polityki konsumenckiej; od 1990 nieprzerwanie minister w kolejnych gabinetach prawicowych Malty.
Maria Damanaki (Grecja)
Komisarz ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa; w latach 1977-1993 członek greckiego parlamentu z ramienia Partii Komunistycznej; rybołówstwem nigdy się nie zajmowała.
˘Stefan Füle (Czechy)
Komisarz ds. rozszerzenia i europejskiej polityki sąsiedztwa; w latach 80. student moskiewskiej uczelni dyplomatycznej MGIMO; członek Czechosłowackiej Partii Komunistycznej; w latach 2005-2009 stały przedstawiciel Republiki Czeskiej przy NATO; ambasador Czech w Zjednoczonym Królestwie (2003-2005) oraz na Litwie (2000-2001).
Karel De Gucht (Belgia)
Komisarz ds. handlu; liberał; z wykształcenia prawnik; w latach 2004-2009 minister spraw zagranicznych Belgii; niezbyt przychylnie przyjęty przez część europosłów ze względu na swoje niskie zainteresowanie kwestią ograniczenia emisji CO2.
Kristalina Georgiewa (Bułgaria)
Komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego; doktor ekonomii; była wiceprzewodnicząca Banku Światowego, w ostatniej chwili zastąpiła na tym stanowisku Rumianę Żelewą oskarżoną o składanie fałszywych deklaracji podatkowych.
Johannes Hahn (Austria)
Komisarz ds. polityki regionalnej; w krajowym rządzie przewodził resortom nauki i badań, a także sprawiedliwości; w 2007 roku oskarżony przez austriackie media o to, iż jego praca doktorska była w dużym stopniu plagiatem.
Connie Hedegaard (Dania)
Komisarz ds. działania w dziedzinie klimatu; w krajowym rządzie zajmowała się polityką klimatyczną; wyznawczyni teorii globalnego ocieplenia z przyczyn człowi
eka; opowiada się za jak największymi redukcjami emisji CO2.
Maire Geoghegan-Quinn (Irlandia)
Komisarz ds. badań naukowych i innowacji; członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego; ubiegała się o tekę budżetową; w kraju pełniła funkcje ministra sprawiedliwości, ds. turystyki, transportu i komunikacji oraz spraw europejskich.
Siim Kallas (Estonia)
Wiceprzewodniczący KE; komisarz ds. transportu; były premier Estonii; przez 20 lat członek Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, skazany wyrokiem sądowym za składanie fałszywych informacji.
Neelie Kroes (Holandia)
Wiceprzewodnicząca KE; komisarz ds. agendy cyfrowej; w latach 2004-2009 komisarz ds. konkurencji; jej decyzje, blokujące możliwość pomocy ze strony państwa, w istotnym stopniu wpłynęły na fatalną sytuację polskich stoczni w Gdańsku, Gdyni i Szczecinie.
Janusz Lewandowski (Polska)
Komisarz ds. budżetu i programowania finansowego; przedstawiciel środowiska gdańskich liberałów; współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego; opracowywał program powszechnej prywatyzacji Polski, czyli projekt Narodowych Funduszy Inwestycyjnych, który jest uważany za jeden z największych skandali prywatyzacyjnych w Polsce.
Cecilia Malmström (Szwecja)
Komisarz ds. spraw wewnętrznych; aktywistka ruchów homoseksualnych; od 2006 roku, kiedy pełniła funkcję ministra ds. europejskich, zasłynęła jedynie ze straszenia Irlandii, iż jeśli ta nie podpisze traktatu lizbońskiego, straci swojego przedstawiciela w KE; w latach 1999-2006 członek Parlamentu Europejskiego.
Viviane Reding (Luksemburg)
Wiceprzewodnicząca KE; komisarz ds. sprawiedliwości, praw podstawowych i obywatelskich; prawie pozbawiona nominacji ze względu na deklaracje, że nie zamierza wspierać promocji związków homoseksualnych.
Günter Oettinger (Niemcy)
Komisarz ds. energii; były premier Badenii-Wirtembergii; z wykształcenia adwokat; zwolennik energii atomowej oraz uniezależnienia się energetycznego od Rosji.
Andris Piebalgs (Łotwa)
Komisarz ds. rozwoju; wcześniej komisarz UE ds. polityki energetycznej; z wykształcenia matematyk; wcześniej przewodził resortom spraw zagranicznych oraz finansów; pełnił także funkcję ambasadora Łotwy przy UE; ambasador Łotwy w Estonii.
Janez Poto˘cnik (Słowenia)
Komisarz ds. środowiska; doktor ekonomii; pełnił funkcję głównego negocjatora warunków akcesji Słowenii do Unii Europejskiej; minister do spraw europejskich oraz dyrektor Instytutu Analiz Makroekonomicznych i Rozwoju w Lublanie.
Olli Rehn (Finlandia)
Komisarz ds. spraw gospodarczych i walutowych; doktor filozofii i magister nauk politycznych; dyrektor gabinetu w Komisji Europejskiej; wywierał silne naciski na powtórzenie referendum w Irlandii odnośnie do wejścia w życie traktatu lizbońskiego.
Maros˘ ˘Sef˘covi˘c (Słowacja)
Wiceprzewodniczący KE; komisarz ds. stosunków międzyinstytucjonalnych i administracji, absolwent moskiewskiego MGIMO, ambasador Słowacji w Izraelu (1999-2002) i przy Wspólnotach Europejskich.
Algirdas ˘Semeta (Litwa)
Komisarz ds. podatków i unii celnej, audytu oraz zwalczania nadużyć finansowych; były minister finansów Republiki Litewskiej; od lipca 2009 r. komisarz ds. programowania finansowego i budżetu; zastąpił Dalię Grybauskaite, która objęła urząd prezydenta Republiki Litewskiej.
Antonio Tajani (Włochy)
Wiceprzewodniczący KE; komisarz ds. przemysłu i przedsiębiorczości; ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim ? Sapienza; w maju 2008 r. zastąpił Franco Frattiniego na stanowisku wiceprzewodniczącego KE i komisarza ds. transportu.
Androulla Vassiliou (Cypr)
Komisarz ds. edukacji, kultury, wielojęzyczności i młodzieży; od 2008 roku komisarz ds. zdrowia. Żona byłego prezydenta Cypru, absolwentka prawa i stosunków międzynarodowych prestiżowych uczelni brytyjskich. Ponadto była przewodniczącą Cypryjskiej Federacji Kobiet Prowadzących Działalność Gospodarczą i Wykonujących Wolny Zawód.
naszdziennik.pl
