Kompromitacja Klicha

Bogdan Klich przeprosił Jana Wejcherta i Mariusza Waltera, założycieli grupy ITI, za naruszenie ich dóbr osobistych w Raporcie z likwidacji WSI autorstwa Antoniego Macierewicza. – Szef MON wyraża głębokie ubolewanie z powodu zaistniałej sytuacji – czytamy w komunikacie zamieszczonym na stronie tvn24.pl. Urzędujący minister obrony narodowej naraża się na śmieszność przeprosinami medialnych magnatów za zgodne z prawem działania Antoniego Macierewicza oraz podawaniem w wątpliwość – nie mając ku temu podstaw- prawdziwości tez zawartych w raporcie.

Wymiana uprzejmości

„Były to zdania nieuprawnione, krzywdzące i podważające wiarygodność biznesową. Ugoda przesądza, że tezy dotyczące genezy Grupy ITI, przedstawiane przez Macierewicza w Raporcie o likwidacji WSI, jak również w jego późniejszych wystąpieniach medialnych, mijają się z prawdą i miały na celu szkalowanie dobrego imienia spółki i jej założycieli” – napisała w swoim oświadczeniu grupa ITI.

"Minister Obrony Narodowej działając w imieniu Skarbu Państwa przeprasza Jana Wejcherta, Mariusza Waltera i Grupę ITI za naruszenie ich dóbr osobistych poprzez zamieszczenie w raporcie przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej opublikowanym w Monitorze Polskim nr 11 z dnia 16.02.2007 r. nieuprawnionych, krzywdzących i podważających wiarygodność biznesową informacji o tym, iż Jan Wejchert, Mariusz Walter i Grupa ITI, współpracowali z wojskowymi służbami specjalnymi PRL i brali udział w plasowaniu agentury wywiadu wojskowego PRL w krajach zachodniej Europy oraz w finansowaniu takiej agentury. Minister Obrony Narodowej wyraża głębokie ubolewanie z powodu zaistniałej sytuacji" – nie pozostawił wątpliwości w uzgodnionym przez strony tekście przeprosin Bogdan Klich, kto dla niego jest „wiarygodny”, a kto nie.

Fragment zacytowanego powyżej oświadczenia Klicha znalazł się 5 czerwca na stronie tvn24.pl wraz z adnotacją, że tekst przeprosin został zamieszczony na internetowej stronie MON. Ponieważ pod wskazanym adresem nie było oświadczenia zadzwoniliśmy do rzecznika MON z prośbą o wyjasnienie. Rzecznik powiedział nam, że mimo iż faktycznie komunikatu nie ma na ministerialnych stronach, to MON nie zamierza zamieszczać sprostowania odnośnie do wprowadzającej w błąd informacji podanej na portalu www.tvn24. pl należącym do grupy ITI.

Zmowa między MON i ITI?

Karesy ministra Klicha nie są zatem ponurym żartem tvn24.pl i „kłania się” hipoteza Antoniego Macierewicza o zmowie między ITI a MON. " Ugoda wskazuje na to, że mamy do czynienia ze zmową i działaniem na szkodę Ministerstwa Skarbu Państwa i Obrony Narodowej, w imieniu których pan minister Klich przeprasza grupę ITI"- ocenił Macierewicz chęć zawarcia porozumienia przez koncern medialny i ministerstwo w połowie kwietnia. – Minister Klich przeprasza dzisiaj grupę ITI, a dokładniej pana Waltera i jego współpracowników za umieszczenie ich w raporcie, w sytuacji gdy ci sami ludzie przegrali ze mną proces w tej samej sprawie dwa tygodnie temu – dodał wtedy.

W kwietniu br. pisaliśmy w „Głosie”, że za kulisami procesu w sprawie raportu z weryfikacji WSI, z powództwa ITI przeciwko Skarbowi Państwa (wytoczonemu niezależnie od pozwania Macierewicza w tej samej sprawie przez ITI, Wejcherta i Waltera) reprezentowanemu przez Ministerstwo Obrony Narodowej toczą się tajne negocjacje prowadzące do ugody. Rąbka tajemnicy mimochodem udzielił pełnomocnik ITI i Wejcherta, mecenas Grzegorz Radwański. Powiedział, że „prawnicy dowodzą nieprawdziwości tez z raportu autorstwa Macierewicza”, co stanowi istne kuriozum – podważanie w procesie cywilnym dokumentu państwowego (sic!), jakim jest raport. Ponadto adwokat ITI zapowiedział wtedy, że w tej sprawie niebawem może dojść do ugody między Wejchertem a MON, a strony prowadzą tajne negocjacje jej treści, których efektów na razie nie ujawniają. Dzisiaj znamy już efekt tych „negocjacji”. Przeprosiny Klicha, który wziął bezkrytycznie stronę ITI, Wejcherta i Waltera, to rezultat porozumienia jakie przed Sądem Okręgowym w Warszawie zawarły obie strony plus wynik „negocjacji”. Oficjalne przeprosiny mają – oprócz strony ministerialnej – znaleźć się jeszcze w ogólnopolskim wydaniu "Gazety Wyborczej" 23 czerwca.

Sąd sobie, minister sobie

Klich uznał za stosowne przeprosić ITI, Wejcherta i Waltera, mimo że sąd w sprawach wytoczonych przez nich o „naruszenie dóbr osobistych” przyznał już rację Macierewiczowi. To nic, że w tamtych pozwach chodziło o wywiad, jakiego udzielił były szef SKW dziennikowi „Rzeczpospolita” (23.02.2007), a nie o sam raport. Nie robi to różnicy, ponieważ Macierewicz powtórzył w wypowiedziach dla gazety treści zawarte w opublikowanym tuż wcześniej Raporcie z likwidacji WSI.

Przypomnijmy, że w połowie kwietnia stołeczny sąd okręgowy wydając wyrok w cywilnych procesach o ochronę dóbr osobistych, które Macierewiczowi wytoczyli spółka ITI oraz Jan Wejchert orzekł, że Macierewicz nie musi przepraszać powodów za swe słowa z wywiadu udzielonego „Rzeczypospolitej” o związkach ITI i Wejcherta z wojskowymi służbami specjalnymi. Sąd zasądził ponadto wypłacenie przez Wejcherta na rzecz Macierewicza tytułem kosztów zastępstwa powodowego 7 tys. złotych. Sędzia Dąbrowiecka uzasadniając orzeczenie podkreśliła, że Macierewicz nie występował w prasie jako osoba prywatna, lecz jako "umocowany zgodnie z prawem urzędnik państwowy", który wypowiadał się "w zakresie dokumentu urzędowego, jakim jest raport".

Co powiedział Macierewicz

W wywiadzie dla "Rzeczpospolitej" Antoni Macierewicz powtórzył tezę zawartą w raporcie, że wojskowe służby miały udział w powstaniu koncernu ITI – właściciela stacji TVN. Przewodniczący Komisji Weryfikacyjnej WSI pytany o twarde dowody na poparcie tezy, że koncern ITI powstał dzięki wojskowym służbom specjalnym, przypomniał, że już je przedstawił i odesłał do zeznań Grzegorza Żemka, b. dyrektora FOZZ [skazanego za przywłaszczenie wielu milionów z kasy Funduszu; który przyznał się, że był współpracownikiem wojskowych służb o pseudonimie "Dik"], zamieszczonych w Aneksie nr 9 Raportu z likwidacji WSI.

"Raport ujawnia nowe fakty i zeznania, które opisują mechanizm powstawania koncernu medialnego ITI, pokazują, jak był w to zaangażowany Zarząd II Sztabu Generalnego, czyli wywiad komunistyczny" – mówił „Rzeczpospolitej” Macierewicz.

{sidebar id=4}

Gdy prowadząca wywiad dziennikarka zapytała o „papiery” na poparcie zeznań Żemka, ówczesny szef SKW odpowiedział: "Dlaczego zeznania Żemka złożone pod przysięgą przed komisją nie są dla pani wiarygodne? Przypominam: gdyby kłamał, groziłoby mu osiem lat więzienia. A on mówi wyraźnie: były dwie dziedziny wykorzystywane przez wywiad do lokowania agentury na Zachodzie – międzynarodowy obrót produktami rolnymi i media. W związku z tym – zeznaje Żemek – polecono mu znaleźć ludzi, z pomocą których można było stworzyć k
oncern medialny. Znał Wejcherta, zwrócił się do niego. Zapytał centralę, czy Wejchert może być. Powiedziano mu, że już z nimi współpracuje i jest dobry. Zaczęli tworzyć koncern medialny. To jest nieinteresujące?"

To tymi słowami wypowiedzianymi w wywiadzie dla „Rz” przez Macierewicza poczuł się dotknięty Wejchert i pozwał likwidatora WSI jako osobę prywatną. Podobnie postąpiła spółka ITI. Obaj powodowie żądali od Macierewicza przeprosin w prasie i po 100 tysięcy zł na cel charytatywny. Zarzucali b. likwidatorowi WSI nadszarpnięcie reputacji spółki przez podanie nieprawdziwych informacji o niej i jej założycielach. Analogiczny proces cywilny (będzie kontynuowany w lipcu) Macierewiczowi, poza ITI i Wejchertem, wytoczył także drugi z właścicieli firmy Mariusz Walter.

Pełnomocnik ITI?

Po zeszłorocznym wywiadzie Macierewicza dla „Rzeczpospolitej” Walter nazwał zarzuty finansowania Grupy ITI z pieniędzy FOZZ "nieprawdą i wierutnym kłamstwem", a Wejchert stwierdził, że "gdyby cytowane przez Macierewicza zeznania Jerzego Klemby (b. oficera wojskowych służb) i Żemka miały jakąkolwiek wiarygodność, to już dawno prowadzący śledztwo w sprawie FOZZ wezwaliby ich w celu wyjaśnienia tych oskarżeń".

Walter i Wejchert bronią swojego i ITI wizerunku jak potrafią, ale dlaczego minister obrony narodowej Bogdan Klich wszedł w rolę ich adwokata. Czyżby Platforma Obywatelska zaciągnęła jakieś zobowiązania?

Rita Żebrowska

Fragment Raportu z likwidacji WSI (s.302 z 374 – s.304 z 374)

Aneks nr 9

Zeznania Grzegorza Żemka

Sąd Okręgowy w Warszawie sygn. akt VIIIK37/98 t. IV, akta tajne

Przesłuchanie Grzegorza Żemka

„Odpowiedzialnym z ramienia II Zarządu Sztabu Generalnego WP za lokowanie agentów w sferze mediów był Ryszard Pospieszyński, najpierw pracownik Komitetu Centralnego ZPR, a później dyrektor generalny Filmu Polskiego. Ja dostałem od służb specjalnych wojskowych zadanie po konsultacjach z Pospieszyńskim aby znaleźć za granicą firmę, która mogłaby pełnić rolę „konia trojańskiego”, to znaczy która mogłaby służyć do wprowadzenia agentów na obszar na Zachodzie, w dziedzinie mediów. Był to rok 1987.

Jedyną firmą zagraniczną w dziedzinie mediów, którą znałem była firma należąca do Jana Wejcherta, ulokowana w Irlandii, na obszarze doków portowych, które stanowiły wydzielony w Irlandii obszar tzw. „raju podatkowego”. Mechanizmy działań tego raju podatkowego były analogiczne do tych, które funkcjonowały na Guernsey.

Firma ta nazywała się Cantal , a później zmieniono jej nazwę na I.T.I. Ta firma finansowała się z kredytów banku handlowego International w Luksemburgu.

Zapytałem służb wojskowych czy mogę podjąć kontakt z Wejchertem. Otrzymałem wówczas informację, że on już współpracuje ze służbami wojskowymi, więc będzie to proste. W tym czasie byłem dyrektorem Departamentu Kredytów w BHI. Poznałem w czasie tych rozmów z Wejchertem jego współpracowników m.in. Marcina Waltera. Zasugerowali mi, że jeżeli jest potrzeba zorganizowania – znalezienia przykrycia dla agentów działających w dziedzinie mediów i ich finansowanie, to najlepiej stworzyć międzynarodowy koncern z udziałem Filmu Polskiego. Chodziło jednak nie tylko o zaangażowanie renomy kinematografii polskiej, a także bazy produkcyjnej filmów animowanych w Bielsku-Białej. Przekazałem te sugestie do wojska, ale postawiłem warunek że jeżeli mam się tym zająć to muszę dostać ludzi którzy znają się na mediach i byliby w stanie taki koncern zorganizować. Służby wskazały mi obywatela kanadyjskiego Cohena , imienia jego zapomniałem, który miał się zająć organizacją tego koncernu. Cohen powiedział mi, że podejmuje się takiej organizacji i będzie podsyłał mi odpowiednich ludzi. W związku z tym pojawiły się w BHI, u mnie takie osoby jak Grauso , Bosurgi , De Rudder. Osoby te złożyły mi biznesplan dotyczący zakupu firmy SEPP. Te osoby stworzyły firmę Amalge Match, celem przygotowania organizacji zakupu SEPP. Ten biznesplan przekazałem do WSI oraz Wejchertowi, do oceny.

Otrzymałem pozytywne oceny. Firma była znana i miała pozytywny standing. W związku z tym zaproponowałem tym osobom, które przedstawiły biznesplan, żeby wystąpiły do BHI z wnioskiem o udzielenie kredytu na zakup SEPP. Wniosek taki został złożony, a ja go odrzuciłem z uwagi na to, że ż firma Amalga Match nie miała żadnego standingu finansowego. Zaproponowałem aby o kredyt wystąpiła inna firma , którą podrzuciłoby wojsko , a która miałaby standing wystarczający do przeprowadzenia tej operacji. Okazało się, że w Brukseli istnieje taka firma , znana już wywiadowi wojskowemu i współpracująca z nim o nazwie Group Weinfeld. Któryś z panów z Amalga Match skontaktował mnie z Weinfeldem i dalsze dyskusje na temat zakupu SEPP prowadziłem już z Weinfeldem a nie z osobami , które reprezentowały firmę Amalga Match. W czasie gdy trwały te rozmowy wróciłem do kraju to znaczy do banku Handlowego w Warszawie. Było to na przełomie roku 1988/89. Nie wysyłałem do Weinfelda korespondencji jako pracownik B.H. w Warszawie , a w aktach są pisma , które rzekomo były przeze mnie w tym czasie do Weinfelda wysłane. Uważam, że te pism zostały spreparowane albo przez Weinfelda albo przez kogoś innego, kto mu je dał w tym celu aby wykazać ciągłość mojej współpracy z Weinfeldem, także w okresie gdy po powrocie z BHI pracowałem w B.H. Później wskażę te pisma. Przyznaję jednak, że przez cały czas mia
łem naciski ze służb specjalnych czy to ze strony Pospieszyńskiego żeby jak najszybciej zorganizować ten koncern medialny na zachodzie. W związku z tym rozpoczęła się pierwsza faza tworzenia tego koncernu; muszę przyznać że trochę „na wariackich papierach”. (…)

Chcę przypomnieć, że w końcu 1988 r. z konta W.K. Nebeling, tj. zaszyfrowanego konta wojskowego w banku International w Luksemburgu (BIL) dokonywano wypłat na konto pana Weinfelda, oznaczone Group Weinfeld, nie pamiętam w tej chwili w jakim banku. Mnie zlecono żebym takie wpłaty przekazywał jako dysponent konta. Wiem, że kwoty przekazywane we frankach belgijskich Weinfeld zamieniał na dolary i przekazywał do Attachatu Wojskowego w Brukseli. Będąc już dyrektorem FOZZ-u też dokonywałem takich operacji , a nawet osobiście zamieniałem pieniądze i zanosiłem do Attachatu Wojskowego przy Ambasadzie Polskiej w Brukseli. Attache był Wojciech Myszak. Chcę sprecyzować wyglądało to tak, że ja przekazywałem do Weinfelda pieniądze z konta wojskowego w BIL a on przywoził mi czek na franki belgijskie. Ja je zamieniałem na dolary i zanosiłem do Attachatu. Wynikało to stąd, że wojsko rozliczało się tylko w dolarach. Informacje o których mówię zawierają również dokumenty w aktach tajnych na k. 113,116. W późniejszym okresie czasu Weinfeld szantażował służby wojskowe , że ujawni operacje gotówkowe prowadzone przez wojsko na terenie Belgii. (…)

W tym czasie trwały poszukiwania możliwości finansowania tego zakupu oraz przygotowanie związanych z tym projektem umów. Kiedy już zostałem dyrektorem FOZZU zwyciężyła koncepcja, że zakup SEPP nastąpi z tzw. „czarnej kasy” central handlu zagranicznego, to znaczy z pieniędzy, które FOZZ pozyska w formie depozytów tych central. Zakup SEPP umożliwiłoby zlecenie jednej z jego agend wykup zadłużenia Polski przy założeniu, że cena zakupu zadłużenia według cen rynkowych , będzie równa 20.000.000 USD czyli nastąpi za kwotę wyższą niż wydatki na zakup SEPP. Zadłużenie to skupowane byłoby za pośrednictwem firmy utworzonej przez SEPP, dla której przyjęto roboczą nazwę SEPP Finance. Dyrektorem tej firmy miał być szwajcarski bankier o nazwisku Trebendt, który przedstawił mi program zakupu zadłużenia z banku Solomon Brothers. FOZZ przekazał w ramach szeregu umów, które zawarł z Group Weinfeld 15.500.000 USD, uzyskując w zamian akcje SEPP.

(opr.RZ)

Tagi: Publicystyka